- uçurum
- is.1. Çox sarp, dik və dərin yamac; yarğan, sıldırım. Sağımız dağ, solumuz qorxunc uçurum, meşəlik, dağlıqdır. S. Rüst.. Uçurumun dibi böyük tikan kolları ilə örtülmüşdü. Ə. M.. // sif. Uçurumlu, sıldırımlı, sıldırım. . . Qaraca qızın qabağına bir uçurum dərə çıxdı. S. S. A.. Kəşfiyyatçılar iri gövdəli qalın meşədən birdən uçurum bir dərəyə düşdülər. S. R..2. məc. Dərin fərq, ayrılıq, ziddiyyət. <Rəşid Naşad> ər ilə arvad arasındakı uçurumu dərinləşdirirdi. S. H..3. məc. Təhlükə, dəhşət, faciə, fəlakət; fəlakətli aqibət. Qudurğan qasırğa, çarpaşıq yollar; Yolumda zülmət var, uçurumlar var. Ə. C.. Qarafikirli adamlar Təbriz xalqını . . uçurumlara çəkirdi. M. S. O..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.